De meeste mensen zijn zich hiervan niet bewust, maar sommige mensen zijn er allergisch voormetalen.Volgens achtergrondinformatie die in een nieuw artikel is gepubliceerd, is tien procent van de Duitse bevolking allergisch voor nikkel.
Maar medische implantaten gebruiken nikkel.Nikkel-titaanlegeringen worden steeds vaker gebruikt als materiaal voor cardiovasculaire implantaten bij minimaal invasieve procedures, en na implantatie geven deze legeringen als gevolg van corrosie kleine hoeveelheden nikkel vrij.Is het gevaarlijk?
Een groep onderzoekers uit Jena, prof. Rettenmayr en dr. Andreas Undis, meldt dat draden gemaakt van een nikkel-titaniumlegering zeer weinig nikkel uitstoten, zelfs gedurende lange perioden.De testperiode voor het vrijkomen van metaal bedraagt ​​slechts een paar dagen, zoals vereist door de overheid voor de goedkeuring van medische implantaten, maar het onderzoeksteam van Jena observeerde de vrijgave van nikkel gedurende acht maanden.
Het doel van het onderzoek is een dunne draad gemaakt van een superelastische nikkel-titaniumlegering, die bijvoorbeeld wordt gebruikt in de vorm van een occluder (dit zijn medische implantaten die worden gebruikt om een ​​hartseptumdefect te herstellen).Een occluder bestaat meestal uit twee kleine draadjesgaas“paraplu’s” ter grootte van een euromunt.Het superelastische implantaat kan mechanisch tot een dunne draad worden getrokken, die vervolgens in een hartkatheter kan worden geplaatst.“Op deze manier kan de occluder met een minimaal invasieve procedure worden geplaatst”, aldus Undisch.Idealiter blijft het implantaat jarenlang of decennia in de patiënt zitten.
Occluder gemaakt van een nikkel-titaniumlegering.Deze medische implantaten worden gebruikt om een ​​defect harttussenschot te repareren.Credit: Foto: Jan-Peter Kasper/BSS.
Undis en promovendus Katarina Freiberg wilden weten wat er in die tijd met de nikkel-titaniumdraad gebeurde.Ze onderwierpen draadmonsters met verschillende mechanische en thermische behandelingen aan ultrapuur water.Vervolgens testten ze de nikkelafgifte op basis van vooraf bepaalde tijdsintervallen.
“Dit is helemaal niet triviaal”, zegt Undish, “omdat de concentratie van het vrijkomende metaal meestal op de detectiegrens ligt.”, erin geslaagd een robuuste testprocedure te ontwikkelen voor het meten van het nikkelafgifteproces.
“Over het algemeen kan er in de eerste dagen en weken, afhankelijk van de voorbehandeling van het materiaal, een aanzienlijke hoeveelheid nikkel vrijkomen”, vat Undisch de resultaten samen.Volgens materiaalwetenschappers komt dit door de mechanische belasting van het implantaat tijdens de operatie.“Vervorming vernietigt de dunne oxidelaag die het materiaal bedekt.Het resultaat is een stijging van de initiële waardenikkelherstel."nikkel nemen we elke dag via de voeding op.
In Wetenschap 2.0 zijn wetenschappers journalisten, zonder politieke vooroordelen of redactionele controle.Wij kunnen dit niet alleen, dus draag alstublieft uw steentje bij.
Wij zijn een non-profit, sectie 501(c)(3) wetenschappelijk nieuwsbedrijf dat meer dan 300 miljoen mensen onderwijst.
U kunt vandaag nog een belastingvrije donatie doen en uw donatie gaat 100% naar onze programma's, zonder salaris of kantoor.